لیبرال دمکراسی از دیدگاه کارگران عنوان یک سلسله از مقالاتی است که من بعد در پی خواهد آمد. هدف این مقالات تبیین مواضع طبقه کارگر ایران در انقلاب لیبرال دمکراتیک جاری بر پایه ضرورت های حفظ صف مستقل کارگری است. ما این ضرورت ها رادر خواست بخشی از جنبش در داشتن مواضع مستقل و جدا از لیبرالها و از دیگر سو بخش اصلاح طلب و مشروطه خواه حکومتی احساس می کنیم. از دیگر سو مواضع آن بخش از چپ که یا از لیبرالها و یا از جناح های حکومتی حمایت می کنند مرضی نیازهای طبقه کارگر ایران نیست.
در نظر من کم یا بیش تقابل مواضع میان برنامه حداکثر و برنامه حداقل کارگری روشن است. البته صرف نظر از اینکه برخی در پی تداخل ایندو با هم هستند. از این منظر آنچه کمتر ناروشن است برنامه لیبرال دمکراتیک کارگری در انقلاب جاری و افتراق مواضع کارگران در مقابل لیبرالها و جناح های اصلاح طلب و مشروطه خواه رژیم است. من در این مقالات در تلاش این هستم که نشان دهم نه تنها برنامه حداکثر بلکه همچنین برنامه حداقل کارگری حافظ استقلال کارگری در مقابل نیروهای رقیب اجتماعی است. بر این مبنی اینطور نیست که در انقلاب لیبرال دمکراتیک جاری طبقه کارگری از مواضع مستقل طبقاتی در مقابل دیگز طبقات رقیب برخوردار نیست. برای این منظور من در پی نشان دادن دیدگاه متفاوت کارگران از آزادی خواهی و دمکراسی در انقلاب جاری هستم بی آنکه برای این هدف در پی تقابل برنامه حداکثر و برنامه حداقل بر آیم و تنازع درونی طبقه کارگر و با دیگر طبقات رقیب برمحور انقلاب دمکراتیک و مطالبات آزادی و دمکراسی محتوی آن را به خارج از آن و به عرصه مباحثات پیرامون مرحله انقلاب و به قلمرو انقلاب کارگری و برنامه عدالت خواهانه و حداکثری آن منتقل نمایم.
برای پیشبرد دیدگاهی نو مقابله با انبوهی از بینش های قدیمی و سنگواره شده اجباری است. این بینشها مانند ارواح مرده کماکان مشغول به عذاب ما زندگان هستند. از همین رو وقتش رسیده است با حرکت از هستی این ارواح مرده را به کنار بیافکنیم و بر خلاف چسبیدن به تئوریها از نیاز های واقعیت حرکت کنیم.
پیش از هرچیز من از این نقطه حرکت می کنم که کارگران ایران نه مخالف آزادی هستند و نه مخالف دمکراسی و در پی این هم نیستند ضمن مشاهده افتراق میان ایندو آزادی خواهی را از دمکراسی جدا کنند. از همین نقطه اولین نقطه تقابل میان کارگران با لیبرایسم بر محور لیبرال دمکراسی آغاز می شود. در منظر کارگران حکومت لیبرال از حکومت دمکراتیک نباید جدا باشد. برای این جدایی طلبی لیبرالیسم که بانی آن است دلایلی ارائه می شوند که این دلایل بیشتر برای شناخت لیبرالیسم مهمند تا توضیح علل واقعی این جدایی. به عبارت دیگر جداسازی حکومت لیبرال از حکومت دمکراتیک یعنی لیبرالیسم. و کارگران ضمن رد لیبرالیسم جدایی حکومت لییرال از حکومت دمکراتیک را قاطعانه مردود می شمارند.
بنابر این احازه بدهید بر حول محور حفظ استقلال کارگری و تبیین اختلاف رویه ها در انقلاب لیبرال دمکراتیک حاری در کشور از همین نقطه تخالف کارگران با لیبرالیسم شروع کنیم. در پیرامون اینکه لیبرالیسم یک ایدئولوژی است و در ثانی لیبرالیسم یک ایدئولوژی بورژوایی است دیگر بخش های حنبش کارگری سخن کم نگفته اند. مهم در این رابطه این است که ما دو نکته را در این جا در نظر داشته باشیم اولا لیبرالیسم یک ایدئولوزی بورژوایی است و ثانیا لیبرالیسم برابر با انقلاب و حکومت لیبرال دمکراتیک نیست و حمله به لیبرالیسم با هدف دفاع از انقلاب لیبرال دمکراتیک ممکن است. از این رو رد لیبرالیسم از افتخارات کارگری نیست. حتی خود بورژوازی هم می تواند لیبرالیسم را رد کند. بنابر این قبل از اینکه در دفاع از لیبرال دمکراسی علیه لیبرالیسم و جدایی طلبی منبعث از آن به ادامه بحث به پردازیم تا فراموش نشده یک نکته ایی را در رد ایدئولوژی از دیدگاه کارگری عنوان کنم که مهم است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر