۱۳۸۹ مرداد ۲۷, چهارشنبه

9-لیبرال دمکراسی کارگری




اینطور نیست که فلاسفه دیلکتیک می گویند که در ایران هم آزادی است و هم آزادی نیست. آزادی یک نظام احتماعی است و نظام احتماعی ایران آزاد نیست. از منظر آزادی دو نظام احتماعی در ایران وجود ندارد. از این منظر در ایران تنها نظام خفقان و سرکوب حاکم است. ما افراد ایرانی یکایک باید آزاد باشیم که فرهنگ خود را داشته باشیم. آزادانه بخوریم و بیاشامیم و از زندگانی لذت ببریم و...ما باید در نظام آزاد و لیبرال امکان داشته باشیم آزادانه مسافرت کنیم به اطلاعات دست یابیم. از حق بیان برخوردار بوده و. آزادانه خود را مطرح کنیم... ما باید از آزادی عقیده و دین و مذهب بر خور دار باشیم و این حق طبیعی و بدیهی ماست که ما به هر احتماعی از این قبیل وارد شویم. تظاهرات حق ماست.تشکیل حزب سیاسی برای مشارکت در قدرت سیاسی موجود از حقوق طبیعی ماست. ما باید آزاد باشیم که در زمینه های شخصی و احتماعی آزادانه سرنوشت خود را تعیین کنیم.

اینها و آزادی های از این قبیل در ایران ممکن نمی شوند مگر اینکه در کشور ما یک نظام احتماعی آزاد مستقر گردد. نظام موجود یک نظام آزاد نیست. در این نظام کارگران از آزادیهای احتماعی بر خوردرانیستند. کارگران نمی توانند آزادانه تحمع کنند . آزادانه در تشکیلات های صنفی خود که موجود نیستند شرکت کنند. آنها آزاد به تظاهر کردن نیستند. آنها آزاد نیستند در احزاب خود مشارکت و از کانال این احزاب در قدرت سیاسی دخیل شوند....



نظام موحود در ایران یک نظام خفقان است. ما برای اینکه بتوانیم به همه این آزادیها دست یابیم باید این نظام خفقان مبدل به یک نظام آزاد و لیبرال شود. در این نظام باید کارگران بتوانند آزادانه سرنوشت خود را در غرصه های شخصی و احتماعی تعیین کنند. کارگران باید بتوانند آزادانه از کانال احزاب خود در قدرت مداخله کنند. تبدیل نظام خفقان به نظام آزاد یعنی گام در پویایی تاریخی به پیش برداشتن. ما خود نیروی محرک این حرکت هستیم.



از دید کارگران یک حکومت لیبرال که کارگران در آن سهیم هستند یک نظام مطلوب تاریخی در ایران کنونی است. استقرار چنین نظامی از منظر رویکرد تاریخی شدنی است. چنین حکومتی که هم از سوی کارگران اداره می شود حافظ آزادی های فردی و احتماعی و از جمله آزادی های احتماعات برای کارگران است.

حکومت حافظ و ضامن آزادی که با مشارکت کارگری اداره می شود منافی جامعه کارگری نیست. تنها زمانی که کارگران حکومت کنند می توانند با نفوذ سیاسی ضامن و حافط نظام آزادی و پیشگیرنده نظام خفقان باشند.


هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر