خود من بارها خودم را فرد لائیک و سکولار نامیدم. اما تازگی به این اندیشه و طریقه افتادم که لائیسیته و سکولاریته بیش از این کاربردی برای فرد داشته باشد مشمول احزاب سیاسی، سیاست و دولت می شود.
فرد البته می تواند تابع سکولاریته - لائیسیته باشد یعنی در خط مشی سیاسی- دولتی از آن پیروی کند. لاکن مقام فرد بالاتر از مقام حزب، سیاست و دولت است.
از این حیث فرد فرای حزبیت ، سیاست و دولت خود به شخصه می تواند صاحب نظر باشد یعنی حکمی که در مورد سیاست، دولت و حزبیت صادق نیست.
سکولاریته و لائیسیته سیاست ، دولت و حزبیت در واقع در همین بی نطری آنهاست. به این معنا دولت ، سیاست و حزبیت نمی توانند و نباید پیرو نظری ، اندیشه و فکر و فلسفه ، جهان بینی و.. باشند. این بی نظری دولت و سیاست و حزب است که به آنها هویت لائیک، و سکولار اعطا می کند.
لاکن بی نطری در مورد فرد الزامی و اجباری نیست. هر انسانی در کنار احترام به منشور سیاسی در لائیسیته و سکولاریته می تواند و محق است که دارای یک جهان بینی باشد یا نباشد. و طبیعتا هم چنین است.
برای نمونه دین ستیزی، ایمان ستیزی و. را در نطر بگیریم.
هیچ دولت، سیاست، حزب لائیک و سکولاری محق نیست دین ستیز، ایمان ستیز و به این مفهوم دارای جهان بینی دین ستیزانه داشته باشد اما فرد در ضمن سکولار بودن چرا.
از همین روست که باید در نظر داشت مقوله تنگ لائیسیته و سکولاریته مشمول احزاب، سیاست و دولتهاست و مقام فرد بالاتر از احزاب سیاسی و دولت هاست. فرد می تواند دارای نطر و هیچ نظری باشد و اگر صاحب نظر بود به این مفهوم نیست که این امر چنانکه در مورد دولت، سیاست و احزاب صدق می کند، دیگر سکولار و لائیک نیست.
در نادیده انگاشتن فرق میان فرد سکولار- لائیک و دولت سکولار - لائیک است که معمولا مغلطه می شود.
آنهایی که از منطر سکولار- لائیک دین ستیزی را محکوم می کنند این ها دارند از منظر دولتی، سیاسی و حزبی به مسئله می نگرند. البته که از نظر دولتی - حزبی و سیاسی دین ستیزی یا دین داری به معنی و مغایر منشور و اصول لائیسیته و سکولاریته است.
اما اگر از همین منظر به فرد بنگریم و فرد را محدود به گریز از دین داری یا دین ستیزی کنیم این به غایت اشتباه است . چرا که فرد، دولت و یا حزب نیست. مقام فرد رفیع تر از مقام دولت، سیاست و حزب است.
فرد محق به داشتن نظر و یا بی نطری است اما دولت، حزب و سیاست موظف در بی نظری و بی جانبی است.
فرد البته می تواند تابع سکولاریته - لائیسیته باشد یعنی در خط مشی سیاسی- دولتی از آن پیروی کند. لاکن مقام فرد بالاتر از مقام حزب، سیاست و دولت است.
از این حیث فرد فرای حزبیت ، سیاست و دولت خود به شخصه می تواند صاحب نظر باشد یعنی حکمی که در مورد سیاست، دولت و حزبیت صادق نیست.
سکولاریته و لائیسیته سیاست ، دولت و حزبیت در واقع در همین بی نطری آنهاست. به این معنا دولت ، سیاست و حزبیت نمی توانند و نباید پیرو نظری ، اندیشه و فکر و فلسفه ، جهان بینی و.. باشند. این بی نظری دولت و سیاست و حزب است که به آنها هویت لائیک، و سکولار اعطا می کند.
لاکن بی نطری در مورد فرد الزامی و اجباری نیست. هر انسانی در کنار احترام به منشور سیاسی در لائیسیته و سکولاریته می تواند و محق است که دارای یک جهان بینی باشد یا نباشد. و طبیعتا هم چنین است.
برای نمونه دین ستیزی، ایمان ستیزی و. را در نطر بگیریم.
هیچ دولت، سیاست، حزب لائیک و سکولاری محق نیست دین ستیز، ایمان ستیز و به این مفهوم دارای جهان بینی دین ستیزانه داشته باشد اما فرد در ضمن سکولار بودن چرا.
از همین روست که باید در نظر داشت مقوله تنگ لائیسیته و سکولاریته مشمول احزاب، سیاست و دولتهاست و مقام فرد بالاتر از احزاب سیاسی و دولت هاست. فرد می تواند دارای نطر و هیچ نظری باشد و اگر صاحب نظر بود به این مفهوم نیست که این امر چنانکه در مورد دولت، سیاست و احزاب صدق می کند، دیگر سکولار و لائیک نیست.
در نادیده انگاشتن فرق میان فرد سکولار- لائیک و دولت سکولار - لائیک است که معمولا مغلطه می شود.
آنهایی که از منطر سکولار- لائیک دین ستیزی را محکوم می کنند این ها دارند از منظر دولتی، سیاسی و حزبی به مسئله می نگرند. البته که از نظر دولتی - حزبی و سیاسی دین ستیزی یا دین داری به معنی و مغایر منشور و اصول لائیسیته و سکولاریته است.
اما اگر از همین منظر به فرد بنگریم و فرد را محدود به گریز از دین داری یا دین ستیزی کنیم این به غایت اشتباه است . چرا که فرد، دولت و یا حزب نیست. مقام فرد رفیع تر از مقام دولت، سیاست و حزب است.
فرد محق به داشتن نظر و یا بی نطری است اما دولت، حزب و سیاست موظف در بی نظری و بی جانبی است.
