اکنون عراق به سه منطقه تقسیم شده و یا بهتر بگوییم سه منطقه عملی و واقعی در عراق از زیر بوته استبداد حکومت و دولت مرکزی عراق به تدریج و نه یکشبه سر برآورده و اکنون به این شکل تاسف بار عریان گشته است.
از چنین عریانی این سه منطقه و از این ترکیب، به این شکل خونین و بعضا با رهبری داعش باید متاسف بود و این را بدون غفلت معلول علت استبداد حکومت مرکزی و مداخلات دولت ایران در عزاق دانست. از شکل و فرم این ترکیب منطقه ایی چنانچه بگذریم واقعیت این تقسیم بندی عملی و قومی و مذهبی و... در عراق است.
از این نرکیب موجود چنانچه حرکت کنیم برای ایجاد یک عراق فدرال و دموکراتیک راه حلش باز گرداندن رژیم استبدادی گذشته از راه فتوا، با کمک و بدون کمک آمریکا و از این قبیل راه حل ها که می شنویم و می خوانیم نیست. و در راستای چنین سیاست های استبدادی تخم ترس و رعب از توسعه طلبی داعش تا مرزهای ایران پراکندن کمکی به عراق آزاد، فدرال و دموکراتیک نمی کند مگر این که آب به آسیاب تندروها از هر سو می ریزد که اکنون چنانکه که می بینیم فتوای جهاد داده اند و سرا سیمه مشغول لشکر کشی از هر سو می باشند.
پذیرفتنی است که وضعیت عراق برای یک کشور آزاد، دموکراتیک و فدرال از سه منطقه موجود کنونی منوط به افراطی زدایی و پاک سازی منطقه از جهادی ها در هر سه منطقه و روی کار آوردن نیروهای معتدل، آزادی خواه و دموکرات از هر سو می باشد که اصول فدرالیته، سکولاریته و دموکراسی در عراق را با تمام وجود خود پذیرا باشند و در همین راستا باز پذیرفتنی است که این امر در شرایط موجود در عراق کنونی کار آسانی نیست. لاکن با این وجود اولین قدم این است که سران آزادی خواه و دموکرات سه منطقه عراقی با هدف حفظ عراق یکپارچه و آزاد و دموکرات و سکولار به پای میز مذاکره بیایند و در این مذاکره جا برای نیروهای تندرویی نظیر داعش خالی نسازند. به عبارت دیگر در حین گشودن باب مذاکره از نیروهای محلی در منطقه شمال غربی عراق خواسته شود که نیروهای داعش را از خود دور کنند و آنها را مانند علف های هرز از درون خود پاکسازی کنند. لاکن نهادن این مطالبه بر آنها ممکن نیست مگر به این که با شفافیت در امر آزادی، دموکراسی و فدراسیون برای یک عراق یکپارچه و قوی صادقانه قدم برداشت.
اما در عوض ما می بینیم دولت ایران و دولت عراق در پیروی از الگوی های یکسان از یک کشور غیر آزاد، غیر دموکراتیک، غیر سکولار و غیر فدرالتیو که در ایران و عراق دارند به لشکر کشی و سرکوب با بهانه سرکوب نیروهای تندرو و آدمکش داعش پرداخته اند و در همین راستا ما می بینیم که خطر داعش را چنان بزرگ جلوه می دهند که با ایجاد رعب و وحشت در دل ایرانیان، در پی آنند آنها را با نام لشکر امام حسین به عراق اعزام کنند. اما اگر اعمال از این قبیل را شما به مفهوم مهار عملی و فعلی منطقه از تهدیدات افراطیون می نامید در جواب باید عرض کنم برعکس این عین ریحتن آب در آسیاب افراطیون در ایران و عراق است.
برافروختن جنگ های قومی و مذهبی در کشور عراق بسود ایران نیست. بسود ایران نیست چرا که چنین چنگی با ترکیب قومی و مذهبی کشور ایران الگوی شایسته ای برای ایران نخواهد شد. از دیگر سو الگوی رژیم جمهوری اسلامی ایران برای کشور عراق با ترکیب قومی و مذهبی نظیر ایران، الگوی مناسبی برای مشکلات قومی و مذهبی این کشور نیست.
از این رو دفاع رژیم جمهوری اسلامی در عراق پرمعناست. و از سوی دیگر مبارزه ای که در عراق علیه رژیم استبدادی عراق جاری است به گونه ای بامعناتر علیه رژیم جمهوری اسلامی ایران است.
چون سخن از داعش زیاد می شود در ادامه و در پایان چون سخن از این شد که رژیم جمهوری اسلامی الگویی برای عراق و رژیم عراق نیست لازم به یادآوری است، داعش و رژیم داعش هم راه حل عراق با آن ترکیب قومی و مذهبی نیست.
آنهایی که داعش را به پیش کشیده اند در این توطئه مقاصد شومی در سر دارند. که ابعاد آن در آینده بیشتر روشن خواهد شد.
برای وضعیتی که در عراق پیش آمده تنها می توان با نیت عمل دمکراتیک و ترقی خواهانه بهترین ها را برای عراقی ها آرزو مند شد.
