متن بیانیه حمایت ۵۴ استاد دانشگاه، روشنفکر و کنشگر سیاسی از بیانیه هفدهم موسوی
۱۳۸۸/۱۰/۲۳
بيانيه هفدهم ميرحسين موسوی: گامی درراستای انسجام جنبش سبز
بيانيه هفدهم مير حسين موسوی را می توان تاثير گذار ترين بيانيه او در هفت ماهی که از تولد جنبش سبز می گذرد دانست. به دنبال انتشاراين بيانيه، شخصيتها، محافل و تشکلهای سياسی کشور، هر يک از زاويه ای، به بررسی و سنجش مضمون بيانيه پرداخته و جنبه هايی از آن را برجسته کرده اند.
امضاء کنندگان اين متن – که خواهان دگرگونی ساختاری دموکراتيک، دفاع از حقوق تمامی شهروندان با هر ايمان، آرمان، ايدئولوژی، قوميت، و جنسيت، و ،به ويژه، جدائی دين از حکومت هستند – اين بيانيه را دارای پيشنهادات اساسی ای می دانند که توافق گسترده بر سر آنها می تواند بر يکپارچگی و هماهنگی درونی جنبش مسالمت آميز مردم ايران اثری بسزا داشته باشد و اقتدارگرايان و خشونت ورزان حاکم را بيش از پيش در انزوا قرار دهد. ما بر اين باوريم که:
• بيانيه هفدهم بسيار بهنگام صادر شده و توانسته، دست کم برای مدتی، در بلوک قدرت شکاف ايجاد کند و پروژه ی خشونت ورزانه آنها را به تعويق اندازد.
• با اين بيانيه، موسوی ديگر بار، بر تعهد خود نسبت به مردم ايران و جنبش کثرت گرايانه آنان پای فشرده و از ادامه جنبش برای تغييرات دموکراتيک هواداری کرده است.
• موسوی در اين بيانيه، با پرهيز از طرح مباحث عام و تجريدی، يک پلاتفرم سياسی حد اقلی، با مطالبات مشخص از حکومت، ارائه کرده است.
• موسوی، درعين الويت قائل شدن برای جنبش کثرت گرايانه مردم ايران، نشان داده است که به منظور پيشبرد خواسته های همين جنبش آماده است با دستگاه حاکم مذاکره کند. اشاره غير مستقيم او به برکناری «قانونی» محمود احمدی نژاد از طريق رای مجلس را می توان نشانه همين گرايش دموکراتيک دانست. مهدی کروبی نيز در بيانيه اخير خود بر ضرورت پرهيز از خشونت و به کار بستن روشهای مسالمت آميز پای فشرده است. ما نيز دموکراسی را نهادينه کردن روشهای بی خشونت برای مهار و مديريت کشاکشهای سياسی و گسترش مشارکت سياسی شهروندان می دانيم. تجربه نشان داده است که مذاکره ی سياسی يکی از روشهای کارآمد در مسير پر فراز و نشيب گذار مسالمت آميز به دموکراسی است.
• برجسته ترين وجه اين بيانيه چهار بند مربوط به «انتخابات آزاد» و پيش شرطهای برگزاری آن، از جمله آزادی زندانيان سياسی، آزادی مطبوعات و رسانه ها، و تاکيد بر حق تشکيل احزاب و برگزاری اجتماعات است. اين خواسته ها از هنگام برگزاری انتخابات خرداد ماه به بعد از سوی هواداران دموکراسی و کثرت گرايی بارها مطرح شده است. اميدواريم طرح اين مطالبات تاريخی در بيانيه ميرحسين موسوی زمينه را برای پذيرش عمومی آنها و گسترش همکاری ميان نيروهای گوناگون جنبش سبز، چه اصلاح طلبان مسلمان و چه نيروهای سکولار– دموکرات، فراهم کند.
پذيرش راهبرد «انتخابات آزاد» ، به مثابه پذيرفتنی ترين و کم هزينه ترين گزينه در راستای گذار به نظام دموکراتيک ، گويای افزايش نرمش فکری و گسترش ديدگاه سياسی مير حسين موسوی در فرايند رويدادهای اخير است. مهدی کروبی نيز ،از کارزار انتخابات رياست جمهوری به اين سو، نقشی انکارناپذير در بيان و گسترش خواسته های دموکراتيک داشته است و،به ويژه، با ايستادگی و شجاعت خود جنبش اعتراضی مردم ايران را تقويت کرده است.
ما با پشتيبانی از بن مايه اين بيانيه، که يک برنامه حد اقلی متناسب با مرحله ی کنونی است، بر اين باوريم که جنبش اجتماعی– سياسی مردم ايران، در آينده ای نه چندان دور، يک برنامه دموکراتيک فراگير در پيش خواهد گرفت؛ برنامه ای که محدوديتهای کنونی را درنورديده وحقوق شهروندی يکايک ملت ايران، از هر قوميت و جنسيت، را در بر خواهد داشت.
امضاء کنندگان
ارواند آبراهاميان، داريوش آشوری، ژانت آفاری، تورج اتابکی، کاوه احسانی، ارژنگ اسعد، محمد اقتداری، مهران براتی، مهرزاد بروجردی، علی بنو عزيزی، مازيار بهروز، هومن بيگی، آصف بيات، ميثاق پارسا، کامران تلطف، نيره توحيدی، محمد توکلی طرقی، رامين جهانبگلو، فاطمه حقيقت جو، بيژن حکمت، مهدی خانبابا تهرانی، فرهاد خسروخاور، فريبا داوودی مهاجر، حميد دباشی، تورج دريايی، علی راکعی، نسرين رحيميه، ابراهيم سلطانی، رضا سياوشی، حسن شريعتمداری، احمد صدری، حسين ضيائی، کاظم علمداری، مهدی فتاپور، منصور فرهنگ، مهرانگيز کار، فرهاد کاظمی، احمد کريمی حکاک، حسين کمالی، آزاده کيان، امير حسين گنج بخش، افشين متين عسگری، مهرداد مشايخی، منصور معدل، والنتاين مقدم، علی اکبر مهدی، زيبا ميرحسينی، علی ميرسپاسی، عباس ميلانی، فرزانه ميلانی، آرش نراقی، فرزين وحدت، نادر هاشمی، حسن يوسفی اشکوری
بيانيه هفدهم مير حسين موسوی را می توان تاثير گذار ترين بيانيه او در هفت ماهی که از تولد جنبش سبز می گذرد دانست. به دنبال انتشاراين بيانيه، شخصيتها، محافل و تشکلهای سياسی کشور، هر يک از زاويه ای، به بررسی و سنجش مضمون بيانيه پرداخته و جنبه هايی از آن را برجسته کرده اند.
امضاء کنندگان اين متن – که خواهان دگرگونی ساختاری دموکراتيک، دفاع از حقوق تمامی شهروندان با هر ايمان، آرمان، ايدئولوژی، قوميت، و جنسيت، و ،به ويژه، جدائی دين از حکومت هستند – اين بيانيه را دارای پيشنهادات اساسی ای می دانند که توافق گسترده بر سر آنها می تواند بر يکپارچگی و هماهنگی درونی جنبش مسالمت آميز مردم ايران اثری بسزا داشته باشد و اقتدارگرايان و خشونت ورزان حاکم را بيش از پيش در انزوا قرار دهد. ما بر اين باوريم که:
• بيانيه هفدهم بسيار بهنگام صادر شده و توانسته، دست کم برای مدتی، در بلوک قدرت شکاف ايجاد کند و پروژه ی خشونت ورزانه آنها را به تعويق اندازد.
• با اين بيانيه، موسوی ديگر بار، بر تعهد خود نسبت به مردم ايران و جنبش کثرت گرايانه آنان پای فشرده و از ادامه جنبش برای تغييرات دموکراتيک هواداری کرده است.
• موسوی در اين بيانيه، با پرهيز از طرح مباحث عام و تجريدی، يک پلاتفرم سياسی حد اقلی، با مطالبات مشخص از حکومت، ارائه کرده است.
• موسوی، درعين الويت قائل شدن برای جنبش کثرت گرايانه مردم ايران، نشان داده است که به منظور پيشبرد خواسته های همين جنبش آماده است با دستگاه حاکم مذاکره کند. اشاره غير مستقيم او به برکناری «قانونی» محمود احمدی نژاد از طريق رای مجلس را می توان نشانه همين گرايش دموکراتيک دانست. مهدی کروبی نيز در بيانيه اخير خود بر ضرورت پرهيز از خشونت و به کار بستن روشهای مسالمت آميز پای فشرده است. ما نيز دموکراسی را نهادينه کردن روشهای بی خشونت برای مهار و مديريت کشاکشهای سياسی و گسترش مشارکت سياسی شهروندان می دانيم. تجربه نشان داده است که مذاکره ی سياسی يکی از روشهای کارآمد در مسير پر فراز و نشيب گذار مسالمت آميز به دموکراسی است.
• برجسته ترين وجه اين بيانيه چهار بند مربوط به «انتخابات آزاد» و پيش شرطهای برگزاری آن، از جمله آزادی زندانيان سياسی، آزادی مطبوعات و رسانه ها، و تاکيد بر حق تشکيل احزاب و برگزاری اجتماعات است. اين خواسته ها از هنگام برگزاری انتخابات خرداد ماه به بعد از سوی هواداران دموکراسی و کثرت گرايی بارها مطرح شده است. اميدواريم طرح اين مطالبات تاريخی در بيانيه ميرحسين موسوی زمينه را برای پذيرش عمومی آنها و گسترش همکاری ميان نيروهای گوناگون جنبش سبز، چه اصلاح طلبان مسلمان و چه نيروهای سکولار– دموکرات، فراهم کند.
پذيرش راهبرد «انتخابات آزاد» ، به مثابه پذيرفتنی ترين و کم هزينه ترين گزينه در راستای گذار به نظام دموکراتيک ، گويای افزايش نرمش فکری و گسترش ديدگاه سياسی مير حسين موسوی در فرايند رويدادهای اخير است. مهدی کروبی نيز ،از کارزار انتخابات رياست جمهوری به اين سو، نقشی انکارناپذير در بيان و گسترش خواسته های دموکراتيک داشته است و،به ويژه، با ايستادگی و شجاعت خود جنبش اعتراضی مردم ايران را تقويت کرده است.
ما با پشتيبانی از بن مايه اين بيانيه، که يک برنامه حد اقلی متناسب با مرحله ی کنونی است، بر اين باوريم که جنبش اجتماعی– سياسی مردم ايران، در آينده ای نه چندان دور، يک برنامه دموکراتيک فراگير در پيش خواهد گرفت؛ برنامه ای که محدوديتهای کنونی را درنورديده وحقوق شهروندی يکايک ملت ايران، از هر قوميت و جنسيت، را در بر خواهد داشت.
امضاء کنندگان
ارواند آبراهاميان، داريوش آشوری، ژانت آفاری، تورج اتابکی، کاوه احسانی، ارژنگ اسعد، محمد اقتداری، مهران براتی، مهرزاد بروجردی، علی بنو عزيزی، مازيار بهروز، هومن بيگی، آصف بيات، ميثاق پارسا، کامران تلطف، نيره توحيدی، محمد توکلی طرقی، رامين جهانبگلو، فاطمه حقيقت جو، بيژن حکمت، مهدی خانبابا تهرانی، فرهاد خسروخاور، فريبا داوودی مهاجر، حميد دباشی، تورج دريايی، علی راکعی، نسرين رحيميه، ابراهيم سلطانی، رضا سياوشی، حسن شريعتمداری، احمد صدری، حسين ضيائی، کاظم علمداری، مهدی فتاپور، منصور فرهنگ، مهرانگيز کار، فرهاد کاظمی، احمد کريمی حکاک، حسين کمالی، آزاده کيان، امير حسين گنج بخش، افشين متين عسگری، مهرداد مشايخی، منصور معدل، والنتاين مقدم، علی اکبر مهدی، زيبا ميرحسينی، علی ميرسپاسی، عباس ميلانی، فرزانه ميلانی، آرش نراقی، فرزين وحدت، نادر هاشمی، حسن يوسفی اشکوری
