من مخالف اعمال آزادی بی قید و شرط سیاسی در ایرانی کنونی و در شرایط کنونی تاریخی کشورم . از نظر من این دمکراسی نیست بل که بازی با امر آزادی در یک مقابله کاذب با دمکراسی با هدف انحلال آنارشیستی هر نوع حکومت در کشور است .از سوی دیگر نباید از نظر دور انداخت این مطالبات موید این است که در ایران کنونی برداشت آنارشیستی از دمکراسی و آزادی وجود دارد و بخصوص این امر از سوی نیروهای وسیع بی هویت اجتماعی - نیروهای گذار - مطرح و وارد جو سیاسی کشور میشود.
این نیروهای اجتماعی در واقعیت امر مخالف هر نوع حکومت و از جمله حکومت دمکراتیک هستند و نفس حاکمیت و ازجمله دمکراسی را مخالف امر آزادی می بینند.
من به سهم خود در اصل مخالفتی با این اصل آنارشیسم ندارم که می گوید نفس حکومت کردن مغایر با اصل آزادی بشر است، اما لغو حکومت و یا دولت را در شرایط کنونی کشور - حکومت هیچ کس - و یا مدل برعکس آن یعنی حکومت همه- حکومت تمام خلقی - را صلاح و عملی نمی دانم.. و به سهم خود مخالف این بینش آنارشیستی هستم که در آن حکومت کردن به نفسه یعنی اعمال دیکتاتوری جلوه داده میشود. برخی از آنارشیستها همین بینش آنارشیستی از حکومت را به گونه دیگر مطرح می کنند.
این ها در واقع برخی از پیروان دیکتاتوری پرولتاریا هستند و نه همه شان. جوهره اصلی برداشت آنارشیستی از حکومت که گفتیم برابر گردانی حاکمیت با دیکتاتوری است - این با اصل در بالا گفته شده و دایر بر مغایرت آزادی بشر با اصل حکومت کردن یکی نیست - و به جای خود منجر به این میشود که این دسته از آنارشیست ها - برخی از پیروان دیکتاتوری پرولتاریا - برخلاف دسته دیگر از آنارشیستها که در ایران کنونی خواهان اجرای آزادی بی قید و شرط سیاسی اند به این نظر باشند که این امر گرچه به جای خود درست است اما عملی نیست.
و در ادامه به این نظرند: برای عملی کردن آزادی های بی قید و شرط سیاسی و لغو حکومت و دولت بایستی بدوا و بطور مرحله ایی از کانال حکومت پرولتاریا - که آنها آنرا بر پایه بینش آنارشیستی شان - دیکتاتوری پرولتاریا می خوانند - عبور کرد.
در یک نگاه کلی ما در ایران به این نظرگاه ها پیرامون حکومت برمی خوریم:
- - دیکتاتوری و استبداد- در اشکال گوناگون
- -حکومت همه خلق- حکومت تمام خلقی
- -حکومت هیچ کس - الغای دولت و حکومت
- -دموکراسی محدود و مشروط - دمکراسی نوین
من به شخصه برای ایران کنونی دمکراسی نوین را پیش نهاد می کنم.
