دولت و حاکمیت را اگر به مفهوم رهبری حساب کنیم، دولت و حاکمیت در اصل دست جمعی و در ظاهر لیبرال دموکراتیک یعنی انتخاباتی خواهد بود. جزئیات آن را قانون اساسی لیبرال دموکراتیک کشور مشخص خواهد که من به شخصه در این رابطه پیش نویسی تهیه و ارائه داده ام.
اصل مشارکت جمعی در عمل یعنی این که ما کارگران باید از پیش نیروهای لیبرال دموکرات کشور- منظور نیروهای اجتماعی است - را در پیرامون یک محور از اتحاد عمل تاریخ ساز گرد هم آوریم.
این اتحاد عمل اجتماعی در واقع پایه واقعی و اصلی دولت و حاکمیت لیبرال دموکراتیک آتی خواهد بود.
این اتحاد عمل نه تنها پایه دولت آتی بل که نمایی تمام کمال از شرایط اجتماعی نوین خواهد بود که بر اساس آن بنای دولت بالا می رود.
بنابر این در این مکان این الزام وجود دارد، پیرامون این شرایط اجتماعی، نیروهای آرایش دهنده درونی و در واقع قدری از جامعه نو و جاری بگوییم.
گذشته از کارگران دو دسته اجتماعی دیگر در این جامعه نو و به طبع آن دولت نو مشارکت دارند و خواهند داشت:
1- جامعه بورژوازی با طبقات درونی آن
2- توده های مابینی که میان جامعه کارگری در پایین و جامعه بورژوازی در بالا واقعند
3- جامعه کارگری که پایه لیبرال دموکراسی کارگری را تشکیل می دهد
چون هر سه این دستجات کنون جاری و در حال تشکیلند از این رو از نقطه نظر جامعه شناسی توضیح این توده های بی شکل کار آسانی نیست.
بطور کلی باید چنین در نظر داشت که در جوار شرایط اجتماعی کهن کشور عملا در همه جا یک شرایط اجتماعی با آرایش طبقاتی در بالا گفته شده و تقسیم شده در حال شکل گیری است.
این پروسه شکل گیری شرایط اجتماعی نو در مجاورت شرایط پیشین اجتماعی همان فرایند تحول اجتماعی است که ما از آن به عنوان انقلاب لیبرال دموکراتیک نام می بریم.
ما آنچه اتحاد عمل نیروهای لیبرال و دموکرات در سطح اجتماعی می خوانیم در واقعیت امر اتحاد عمل همین سه نیروی اجتماعی نامبرده در بالاست.
ادامه دارد...
اصل مشارکت جمعی در عمل یعنی این که ما کارگران باید از پیش نیروهای لیبرال دموکرات کشور- منظور نیروهای اجتماعی است - را در پیرامون یک محور از اتحاد عمل تاریخ ساز گرد هم آوریم.
این اتحاد عمل اجتماعی در واقع پایه واقعی و اصلی دولت و حاکمیت لیبرال دموکراتیک آتی خواهد بود.
این اتحاد عمل نه تنها پایه دولت آتی بل که نمایی تمام کمال از شرایط اجتماعی نوین خواهد بود که بر اساس آن بنای دولت بالا می رود.
بنابر این در این مکان این الزام وجود دارد، پیرامون این شرایط اجتماعی، نیروهای آرایش دهنده درونی و در واقع قدری از جامعه نو و جاری بگوییم.
گذشته از کارگران دو دسته اجتماعی دیگر در این جامعه نو و به طبع آن دولت نو مشارکت دارند و خواهند داشت:
1- جامعه بورژوازی با طبقات درونی آن
2- توده های مابینی که میان جامعه کارگری در پایین و جامعه بورژوازی در بالا واقعند
3- جامعه کارگری که پایه لیبرال دموکراسی کارگری را تشکیل می دهد
چون هر سه این دستجات کنون جاری و در حال تشکیلند از این رو از نقطه نظر جامعه شناسی توضیح این توده های بی شکل کار آسانی نیست.
بطور کلی باید چنین در نظر داشت که در جوار شرایط اجتماعی کهن کشور عملا در همه جا یک شرایط اجتماعی با آرایش طبقاتی در بالا گفته شده و تقسیم شده در حال شکل گیری است.
این پروسه شکل گیری شرایط اجتماعی نو در مجاورت شرایط پیشین اجتماعی همان فرایند تحول اجتماعی است که ما از آن به عنوان انقلاب لیبرال دموکراتیک نام می بریم.
ما آنچه اتحاد عمل نیروهای لیبرال و دموکرات در سطح اجتماعی می خوانیم در واقعیت امر اتحاد عمل همین سه نیروی اجتماعی نامبرده در بالاست.
ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر