در طول تاریخ بخشی از جامعه بالا دست و سواره در تلاش تخفیف و تعدیل تضاد ها میان بالایی ها و پایینی ها برآمده و در عصر نو ماحصل این تلاش ها پیدایش سوسیال دموکراسی بوده است.
در کشور ما که این عصر در حال جنینی و توسعه می باشد به تبع آن هم سوسیال دموکراسی به منزله تلاش بخشی از جامعه بالادست در تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی میان جامعه بالا و جامعه کارگری در فرمی ضعیف و جنینی است .
این که ما تلاش جامعه بالادست در تخفیف و تعدیل تضاد های اجتماعی را سوسیالیزم بنامیم و بطور کلی مساعی بالایان برای تعدیل تضاد ها را با سوسیالیزمی که منبعث از تلاش پایینی ها در جهت رفع و نفی آن تضاد هاست، در یک صفوف قرار دهیم، گرچه ایده ایی است لاکن از نظر من ایده درستی نیست.
از نظر من در این چندین دهه اخیر این هم طرازی دو دسته اقدامات و از دو منبع اجتماعی مختلف موجب اغتشاشات و آشفتگی ها فراوانی در اهمیت و مفهوم سوسیالیزم به منزله حرکت عدالت خواهی اجتماعی و کارگری گردیده است.
من به شخصه ترجیح می دهم که سوسیالیزم را به مثابه حرکت عدالت خواهانه اجتماعی جامعه فرودست علیه جامعه بالادست با انگیزه نفی و رفع تضاد های اجتماعی تلقی و تعریف کنم.
و در عوض تلاش های بخشی از جامعه بالادست در تعدیل و تخفیف تضاد ها را از مفهوم سوسیالیزم و حرکت عدالت خواهانه اجتماعی جدا نگه دارم.
ماحصل این اندیشه من، لیبرال دموکراسی کارگری است که در طول تاریخ لیبرال دموکراسی خود را مطرح می کند و به مفهوم تلاش جامعه کارگری برای تخفیف و تعدیل تضاد میان جامعه کارگری و جامعه بورژوایی است.
ناگفته پیداست لیبرال دموکراسی کارگری، سوسیال دموکراسی نیست. و از سوی دیگر سوسیالیزم نو یا کمونیزم عصر نو هم نیست. در واقعیت امر لیبرال دموکراسی کارگری برخلاف سوسیال دموکراسی تلاش از پایین برای تعدیل تضاد های اجتماعی است. از اینرو لیبرال دموکراسی کارگری میان مساعی خود در تعدیل تضاد ها و تلاش جهت نفی تضادهای اجتماعی فرق فاحش قائل است.
تلاش کارگری و از پایین - نه بورژوایی و سوسیال دموکراتیک و از بالا - در جهت تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی در حقیقت امر حرکت اصلاحاتی در مدتی از تاریخ است که لیبرال دموکراسی در آن پریود حائز حقانیت تاریخی است.
بنابراین در پریود حقانیت تاریخی لیبرال دموکراسی، - من بعد به اختصار پریود لیبرال دموکراسی - دو حرکت اصلاحاتی یک کارگری و از پایین یعنی لیبرال دموکراسی کارگری و دیگری بورژوایی و از بالا یعنی سوسیال دموکراسی مطرحند.
سوسیال دمکراسی یک حرکت بورژوایی و اصلاحاتی در پریود لیبرال دموکراسی است که در عین حال مدعی سوسیالیزم است. این سوسیالیزم که بورژوایی است در واقع مبتنی بر تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی جامعه بورژوایی با جامعه کارگری است.
این سوسیالیزم در واقع خلاف سوسیالیزم کارگری و کمونیسم است که در واقعیت امر حرکت عدالت جویانه کارگری برای حل نه تعدیل تضاد های اجتماعی می باشد
ادامه دارد
در کشور ما که این عصر در حال جنینی و توسعه می باشد به تبع آن هم سوسیال دموکراسی به منزله تلاش بخشی از جامعه بالادست در تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی میان جامعه بالا و جامعه کارگری در فرمی ضعیف و جنینی است .
این که ما تلاش جامعه بالادست در تخفیف و تعدیل تضاد های اجتماعی را سوسیالیزم بنامیم و بطور کلی مساعی بالایان برای تعدیل تضاد ها را با سوسیالیزمی که منبعث از تلاش پایینی ها در جهت رفع و نفی آن تضاد هاست، در یک صفوف قرار دهیم، گرچه ایده ایی است لاکن از نظر من ایده درستی نیست.
از نظر من در این چندین دهه اخیر این هم طرازی دو دسته اقدامات و از دو منبع اجتماعی مختلف موجب اغتشاشات و آشفتگی ها فراوانی در اهمیت و مفهوم سوسیالیزم به منزله حرکت عدالت خواهی اجتماعی و کارگری گردیده است.
من به شخصه ترجیح می دهم که سوسیالیزم را به مثابه حرکت عدالت خواهانه اجتماعی جامعه فرودست علیه جامعه بالادست با انگیزه نفی و رفع تضاد های اجتماعی تلقی و تعریف کنم.
و در عوض تلاش های بخشی از جامعه بالادست در تعدیل و تخفیف تضاد ها را از مفهوم سوسیالیزم و حرکت عدالت خواهانه اجتماعی جدا نگه دارم.
ماحصل این اندیشه من، لیبرال دموکراسی کارگری است که در طول تاریخ لیبرال دموکراسی خود را مطرح می کند و به مفهوم تلاش جامعه کارگری برای تخفیف و تعدیل تضاد میان جامعه کارگری و جامعه بورژوایی است.
ناگفته پیداست لیبرال دموکراسی کارگری، سوسیال دموکراسی نیست. و از سوی دیگر سوسیالیزم نو یا کمونیزم عصر نو هم نیست. در واقعیت امر لیبرال دموکراسی کارگری برخلاف سوسیال دموکراسی تلاش از پایین برای تعدیل تضاد های اجتماعی است. از اینرو لیبرال دموکراسی کارگری میان مساعی خود در تعدیل تضاد ها و تلاش جهت نفی تضادهای اجتماعی فرق فاحش قائل است.
تلاش کارگری و از پایین - نه بورژوایی و سوسیال دموکراتیک و از بالا - در جهت تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی در حقیقت امر حرکت اصلاحاتی در مدتی از تاریخ است که لیبرال دموکراسی در آن پریود حائز حقانیت تاریخی است.
بنابراین در پریود حقانیت تاریخی لیبرال دموکراسی، - من بعد به اختصار پریود لیبرال دموکراسی - دو حرکت اصلاحاتی یک کارگری و از پایین یعنی لیبرال دموکراسی کارگری و دیگری بورژوایی و از بالا یعنی سوسیال دموکراسی مطرحند.
سوسیال دمکراسی یک حرکت بورژوایی و اصلاحاتی در پریود لیبرال دموکراسی است که در عین حال مدعی سوسیالیزم است. این سوسیالیزم که بورژوایی است در واقع مبتنی بر تعدیل و تخفیف تضاد های اجتماعی جامعه بورژوایی با جامعه کارگری است.
این سوسیالیزم در واقع خلاف سوسیالیزم کارگری و کمونیسم است که در واقعیت امر حرکت عدالت جویانه کارگری برای حل نه تعدیل تضاد های اجتماعی می باشد
ادامه دارد
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر