برخلاف تصور فرمالیسم، درآمد- که بخشی از سرمایه و اقتصاد است - شاخص کار نهفته نیست. بل درآمد شاخص نیروی کار یا بهتر بگوییم شاخص نیروی مصرفی کار در حین انجام کار و اقتصاد می باشد.
برای درک مطلب باید آدم میان هنر کار که در فرآورده مجسم و پنهان میگردد - کار خلاق - از یکسو با فیزیک و انرژی کار که در حین تجسم مصرف می شود از سوی دیگر فرق نهاد.
. فرمالیسم در نظر به کار، قادر به تشخیص فرق موجود میان کار نهفته در فراورده که در واقع کار خلاقانه و هنری و شکل دهنده است، - کار به اصطلاح روح بخش و فرم دهنده و مولد - از یک طرف و کار فیزیکی و یا فیزیک کار - که از این جهت همه کار ها یکسان و اونیفرم می باشند- از طرف دیگر نیست
فیزیک کار یا کار اونیفرم که با دستمزد، حقوق و بطور کلی درآمد معین می شود، با هنر کار یا کار متشخص و متنوع که در فراورده انسانی نهفته است و شاخص آن بهره است، فرق دارد.
فیزیک کار یا کار فیزیکی بخشی از سرمایه است و در حین انجام اقتصاد و یا کار مصرف می شود. چون در حین کار بخشی از سرمایه مصرف میشود، نظر به ثابت نگه داشتن سرمایه الزامی است که بخش مصرفی سرمایه بازتولید شود.
از این رو هر چرخه اقتصادی و هر چرخه کار و تولید در حین حال یک چرخه بازتولید می باشد.
بازتولید است وقتی سرمایه بازتولید می شود، و از این راه ثابت می ماند، تولید است وقتی بهره پس انداخته میشود و کار مجسم می گردد.
پس بدینسان سیکل مدام بازتولید و تولید همان چرخه مدام سرمایه و بهره می باشد.
حال در این رابطه بازتولید سرمایه و تولید بهره، فیزیک کار یا درآمد در کدام جانب واقع است؟
در جانب سرمایه و یا در جانب بهره؟
پرسش مهم تر دیگر: آیا رابطه سرمایه و بهره همان رابطه سرمایه و کار نیست؟
در پاسخ باید گفت: چرا است. اما کاری که در این جا مد نظر است کار سرمایه ایی و کار فیزیکی و یا فیزیک کار نیست. دیدیم فیزیک کار، کار سرمایه ایی و همان درآمد است. درآمد در واقع کار پرداخت شده است اما بهره، شاخص کار پرداخت نشده است.
پس بدینسان ما دارای دو نوع کار هستیم: کار پرداخت شده که همان درآمد نام دارد و کار پرداخت نشده که به بهره موسوم می باشد.
حال به رابطه کار پرداخت شده - درآمد و یا کار سرمایه ایی - از یکسو و از سوی دیگر کار پرداخت نشده - بهره و یا ثمره اقتصادی و ثمره کار یا سرمایه - نگاه بیاندازیم
ادامه ...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر