خرده مالکان روستایی و شهری به اسامی و نشان های گوناگونی در ادبیات سیاسی سنتی عنوان و متظاهر می شوند. در حالی که برخی از آن به عنوان طبقه متوسط سنتی یاد می کنند در عوض برخی دیگر متمایلند از آن از بورژوازی ملی و یا دقیق تر خرده بورژوازی سنتی نام ببرند.
در ادامه این دیدگاه به این باور است که خرده بورژوازی سنتی یا طبقه متوسط سنتی رهبری انقلاب به قولی آنها بورژوا- دموکراتیک ایران را بعهده دارد.
از این منظر استبداد، فئودالیسم در یک جامعه زراعی بطور اجتماعی و تاریخی در یک کالبد به هم تنیده شده اند و در ازای آن با جدایی صنعت از جامعه فلاحتی و پیدایش جامعه های شهری - صنعتی، یعنی پروسه صنعتی شدن- کشور، یک فضای ضد فئودالی، به عبارت دیگر بورژوایی- صنعتی و تجاری پدیدار می شود که در سطح روبنایی همراه می گردد با رنسانس، حرکت اصلاح خواهی - دینی، روشنگری، و همراه با همه این ها مشروطه خواهی، نفی استبداد، نفی فئودالیسم و انجام اصلاحات ارضی بسود خرده مالکی روستایی یعنی دهقانان، آزادی تجارت، پیشرفت صنعتی و در راس همه آنها توسعه کاپیتالیسم.
این یک مدلی است که این دیدگاه سنتی از روند تاریخی انقلاب اجتماعی در عصر نوسازی در سر دارد. با حرکت از این مدل برخی سردمداران و اندیشمندان و تئوریسین های خرده بورژوازی و خرده مالکی روستایی به این نظرند که گرچه این مطالب بالا یک حقیقت تاریخی است اما این حقیقت در حیطه ایران به ضد خود مبدل می شود و به یک ضد حقیقت مبدل می شود. به عبارت دیگر در ایران بورژوازی ملی یا خرده بورژوازی سنتی انقلابی نیست. برخی دیگر در ادامه به این نظرند در ایران نه رنسانسی وجود داشته و نه روند اصلاح دینی و سپس روشنگری و .. و مانند علی شریعتی به این نظرند که اساسا بورژوازی و دهقانان - طبقه متوسط سنتی ایران - با ملایان و روحانیون همراه اند، یعنی محافظه کارند و تمایلی به همراهی با به اصطلاح روشنفکران،یعنی به زعمی این دسته طبقه متوسط و نوین ایران ندارند.
در ادامه بر پایه این مدل انقلاب اسلامی که در ایران صورت پذیر شده در واقع انقلاب همین بورژوازی سنتی و ملی با بار دینی- مذهبی و در واقع در تداوم همین انقلاب بورژوا - دموکراتیک می باشد با این تفاوت که در ایران چنین انقلابی ممکن نیست مگر به همین شکل و شمایلی که اکنون در کالبد جمهوری اسلامی می بینید که در واقع می توان گفت انقلابی نیست
ادامه دارد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر