حالب توجه در خصوص انسان های تمامیت خواه در این است که در کشوری که تمامیت خواهان به وفور یافت می شوند این ها معمولا پیوسته توب تمامیت خواهی را به زمین حریف خود پرتاب می کنند.
برای روشن شدن مطلب نمونه هایی ذکر می کنم.
بطور نمونه به نزاع تمامیت خواهان فرهنگی علیه تمامیت خواهان دینی توجه کنید. تمامیت خواهان فرهنگی برجسته ترینشان همان ملی گرایان و ناسیونالیستها هستند.
ناسیونالیستها و یا ملی گرایان که خواهان به خدمت گرفت همه زوایای هستی و دینی در راه ملیت و فرهنگ هستند و یا حتی می کوشند همه این جوانب را در قوطی تنگ فرهنگی و قومی شان بگنجانند وقتی با تمامیت خواهان عقیدتی و دینی مواجه می شوند تنها به دین و عقیده ایی رضایت می دهند که اولا در خدمت فرهنگ و قومیت ایرانی باشد و یا اینکه جزیی لاینفک از این فرهنگ محسوب گردد.
این ها در واقع به چیز دیگری کمتر از فرهنگ و قومیت و.... رضایت نمی دهند و همه زوایای هستی و دینی بر پایه میزان و تمامیت فرهنگی و قومی مظنه و ارزشیابی می شود.
حال به همین گونه است در مورد تمامیت خواهان عملی در کشور.
نظر به وسعت عمل و پراکسیس انسانی حوزه عمل انسانی به جهات زیر تقسیم میشود
- اقتصاد
- جامعه
- سیاست
- اخلاق
از همین رو به تناسب این حوزه های عملی تمامیت خواهی عملی وجود دارد.
- اقتصاد گرایان - اکونومیستها
- جامعه گرایان - سوسیالیستها
- سیاست و دولت گرایان
- اخلاق گرایان
تمامیت خواهان عملی صرف نظر از حوزه های عملی شان پیوسته خواهان این هستند اولا همه زوایای هستی و دینی در خدمت عمل باشد و دوما به این باور واهی اند که کلیه زوایای هستی و دینی جزیی از حوزه های عملی می باشند.
بر جسته ترین شان برای کشور ما سوسیالیستها و یا جامعه گرایان می باشند.
سوسیالیستها و یا جامعه گرایان از آن دسته از تمامیت خواهان عملی می باشند که مدعی اند اولا باید همه زوایای زندگانی و دینی در خدمت جامعه باشد و. دوما مدعی اند کلیه این زوایا جزیی از جامعه انسانی می باشند و اعتبار خود را در دایره تنگ اجتماعی می یابند.
از همین برجسته ترین ویژیگی سوسیالیستها و جامعه گرایان در توضیح و ارزش گذاری همه جوانب زندگانی و دینی از راه اجتماعی است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر