اینکه محافظه کاران مصری - دست راستی ها و اخوان المسلمین - در چارچوب نظام پس از مبارک برنده نخستین انتخابات آزاد بوده اند بحثی در آن نیست. این که می گویم بحثی در آن نیست از منظر دمکراتیک است. یعنی انتخابات بر گزار شد و اکثریت را در آن دست راستی ها و محافظه کاران کشور از آن خود کردند.
حال این که این محافظه کاران چندین بار دیگر برنده انتخابات از این قبیل خواهند بود، باز از منظر دمکراتیک مسئله ایی نیست . اما مهم هرباره نظام ساختاری و کارکرد سالم نظام دمکراتیک کشور است . از این منظر دمکرات ها از هر طیف باید به آزادی مردم احترام بگذارند و این را حق مردم بدانند که در صورتی که از نتایج سیاست های حزب پیروزمند راضی نبودند در انتخابات یعدی حزب رقیب را برگزینند.
حال به همین منوال هم در ایران و در انقلاب ضد سلطنتی بوده است. این که اکثریت محافظه کاران ایرانی گروه خمینی را انتخاب کرده اند بحثی نبود و نیست.
من شکی ندارم که مردم محافظه کار در اکثریت این کار را کرده بودند و اگردر ایران نظام انتخاباتی بر سر کار می آمد در اولین انتخابات آزاد همین مردم مانند مصر امروز حزب خمینی را در اکثریت به مجلس و پست ریاست جمهوری و ... هدایت می کردند.
تا این جا بحثی نیست. از نظر دمکراتیک در ایران مشکل ما این اکثریت طرفدار خمینی نبود و نیست بل که این بوده و است عده ایی به نام اکثریت نظامی غیر دمکراتیکی را بر کشور مستقر کرده اند که در آن یک دسته و گروه - بنام اسلامیست و پیرو خط و حزب امام - پیوسته در قدرتند و این قدرت از طزیق مجلس خبرگان رهبری به فرمانده کل قوا سپرده شده که یک فرد روحانی است و این فرد روحانی از طریق ارگانها و بازوهایش ناظر به مشروعیت قوانینی است که مردم هرباره وضع می کنند. و همه این ها را خمینی مال خود کرده بود چرا که در انقلاب ضد سلطنتی درست و یا نادرست دری به تخته خورده و ایشان رهبری آن را بعهده گرفته بودند.
حال پرسش این بوده و است: مگر این رهبزی بهایش متری چند بوده که به خود این حق را داده به نام انقلاب و اپوزیسیون و آلترناتیو سیاسی نظامی استبدادی که بدتر از نظام استبدادی پیشین است بر کشور حاکم گرداند؟
حال باز گزدیم به مصر امروز!
در مصر امزوز سخن از ارگان های رهبری و روحانیت و... و از این مزخرفات نیست.
در مصر امروز سخن بر ثبات نظام دمکراتیک امروزی است که در آن با اکثریت محافظه کار و دست راستی نخستین رئیس جمهوری کشور پس از آزادی انتخاب شده است.
حال در مصر سخن بر ثبات و دوام این دمکراسی است. سخن بر سر این است که آیا مردم مصر در انتخابات آتی باز مجازند که در صورت نارضایتی از حزب محافظه کار حاکم کنونی آنرا دیگر انتخاب نکنند؟
آیا حزب محافظه کار مصری در این فاصله به کمک ارتش مصر بنای دمکراسی در کشور را مانند موریانه موذی از درون نخواهد جوبد؟
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر