یازده اردی بهشت برابر با اول ماه مه روز جهانی کارگر است. در این روز کارگران جهان برای نمایش همبستگی و اتحاد خود یک روز از کار خود را بر زمین خواهند نهاد.
هدف ازاین عمل نشان دادن اهمیت کاربطور کلی و کار انسانی بطور اخص به منزله یکی از منابع اصلی ثروت انسانی در هستی ما انسان ها است. از این رو در این روز کارگران جهان متحدانه اعتراض خود را بر تقسیم ناعادلانه ثروت به نمایش می گذارند.
به این مناسبت بد نیست نگاهی کوتاه و گذرا بر وضعیت کنونی کار انسانی در سطح جهانی بیاندازیم.
انقلاب نوین صنعتی - انقلاب انفورماتیک - آغاز گر مرحله جدیدی در عصر نو که با انقلاب صنعتی اول آغاز گشت می باشد.
این انقلاب مبین یک عصر و دوران نوین برای ما انسان های جهان نیست. اما در عصر و دوران نو مبین یک مرحله نوین برای آن می باشد.
مرحله نوین برای هستی کارگران حائز اهمیت فراوان است.
مرحله نوین تضاد کار یدی و کار فکری را از بین خواهد برد. با از بین رفتن کار یدی کارانسانی محدود به کار فکری خواهد شد. برای هستی کارگری این امر به این معنا است که کارگران متخصص و صاحبان کار فکری دیروز تا سر حد کارگران یدی نزول خواهند نمود. و در ادامه این امر از این راه به حیات اریستوکراتی کارگری - این قشر مرفه کارگران و صاحبان کار فکری دیروز - پایان خواهد داد. با تبدیل کار یدی به کار فکری جامعه کارگری به یک جامعه یکدست مبدل خواهد شد.
از دیگر سو مرحله نوین برای هستی سرمایه داران حائز اهمیت می باشد.
مرحله نوین به همان گونه که به طبقات درونی جامعه کارگری بسود کارفکری پایان داده به همان گونه به موازات آن با آهنگی کم و بیش به سوی یکدستی در جامعه بالا دست پیش خواهد رفت.معنای عملی آن برای سرمایه داران این است که به وضعیت طبقاتی درون جامعه سرمایه بسود کلان سرمایه داران خاتمه داده خواهد شد.
نتایج این عمل سقوط آزاد طبقات پایینی و متوسط جامعه سرمایه به درون جامعه کارگری و پولاریزاسیون کشور به دو قطب شدیدا متضاد خواهد بود.
این فرآیند قطب بندی اجتماعی که چنین ترسیم شد محصول فرآیند انقلاب نوین صنعتی است. اما در طول این تحول اقتصادی و اجتماعی دوران گذاری پدیدار خواهد شد.
در این دوران گذار بایستی مطالبات کارگری را به تناسب وضعیت نوین تنظیم نمود.
در سطح اروپا که در حال وحدت است باید این حالت گذار با مطالبات نظیر
هدف ازاین عمل نشان دادن اهمیت کاربطور کلی و کار انسانی بطور اخص به منزله یکی از منابع اصلی ثروت انسانی در هستی ما انسان ها است. از این رو در این روز کارگران جهان متحدانه اعتراض خود را بر تقسیم ناعادلانه ثروت به نمایش می گذارند.به این مناسبت بد نیست نگاهی کوتاه و گذرا بر وضعیت کنونی کار انسانی در سطح جهانی بیاندازیم.
انقلاب نوین صنعتی - انقلاب انفورماتیک - آغاز گر مرحله جدیدی در عصر نو که با انقلاب صنعتی اول آغاز گشت می باشد.
این انقلاب مبین یک عصر و دوران نوین برای ما انسان های جهان نیست. اما در عصر و دوران نو مبین یک مرحله نوین برای آن می باشد.
مرحله نوین برای هستی کارگران حائز اهمیت فراوان است.
مرحله نوین تضاد کار یدی و کار فکری را از بین خواهد برد. با از بین رفتن کار یدی کارانسانی محدود به کار فکری خواهد شد. برای هستی کارگری این امر به این معنا است که کارگران متخصص و صاحبان کار فکری دیروز تا سر حد کارگران یدی نزول خواهند نمود. و در ادامه این امر از این راه به حیات اریستوکراتی کارگری - این قشر مرفه کارگران و صاحبان کار فکری دیروز - پایان خواهد داد. با تبدیل کار یدی به کار فکری جامعه کارگری به یک جامعه یکدست مبدل خواهد شد.
از دیگر سو مرحله نوین برای هستی سرمایه داران حائز اهمیت می باشد.
مرحله نوین به همان گونه که به طبقات درونی جامعه کارگری بسود کارفکری پایان داده به همان گونه به موازات آن با آهنگی کم و بیش به سوی یکدستی در جامعه بالا دست پیش خواهد رفت.معنای عملی آن برای سرمایه داران این است که به وضعیت طبقاتی درون جامعه سرمایه بسود کلان سرمایه داران خاتمه داده خواهد شد.
نتایج این عمل سقوط آزاد طبقات پایینی و متوسط جامعه سرمایه به درون جامعه کارگری و پولاریزاسیون کشور به دو قطب شدیدا متضاد خواهد بود.
این فرآیند قطب بندی اجتماعی که چنین ترسیم شد محصول فرآیند انقلاب نوین صنعتی است. اما در طول این تحول اقتصادی و اجتماعی دوران گذاری پدیدار خواهد شد.
در این دوران گذار بایستی مطالبات کارگری را به تناسب وضعیت نوین تنظیم نمود.
در سطح اروپا که در حال وحدت است باید این حالت گذار با مطالبات نظیر
- کاهش ساعات کار با هدف کار انسانی برای همه
- افزایش دستمزدها
- ارتقاء رفاه کارگری
- ....
همراه ساخت.
باید دانست که کارگران جهان در همه جا خواهان حرکت به پیش، کارگری کردن روند گلوبالیراسیون، و اجرای همه اقداماتی هستند که به نحوی درد های زایش نوین اجتماعی را برای کارگران قابل تحمل تر می نماید
در سطح کشور های در حال گذار نظیر ایران کارگران خواهان انجام انقلاب اقتصادی و انقلاب سیاسی، پایان بخشی به استبداد و تلاش در جهت دستیابی زیر ساخت های مهم اقتصادی می باشند .
نباید از نظر دور داشت کارگران جهان متحدانه در همه سطوح و ناموزونی های تکامل تاریخی انزجار خود را با واپس گرایی در همه سطوح اعلام می دارند.
آنها در همه کشور ها پیرو روند به پیش همراه با اشکالی هستند که در آنها پیوسته به هستی و رفاه کارگری توجه می شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر