قسمت اول :
علی القاعده انفکاک انقلاب اجتماعی از انقلاب اقتصادی و انقلاب سیاسی ممکن نیست. اصولاً چنین است: انقلاب اقتصادی به انقلاب اجتماعی و انقلاب اجتماعی به انقلاب سیاسی منجر می شود.
حال این انقلاب اجتماعی چیست؟
معمولاً در ارتباط با انقلاب اجتماعی از حرکت اجتماعی سخن به میان می آید. که پیرامون آن تا کنون چنین گفته شده است : حرکت اجتماعی عبارت است از آن حرکتی انقلابی که هدف خود را نابودی آن روابط اجتماعی در سطح جهانی قرار داده است که هرباره مبتنی بر استثمار انسان از انسان و به طبع آن مالکیت غیر عمومی بر سرمایه های اجتماعی می باشد.
چنین انقلاب و حرکت اجتماعی در واقعیت امر در راستای انقلاب اقتصادی به وقوع می پیوند. از همین رو گفته‌اند که بدون مهیا بودن پیش شرط های اقتصادی و به این معنا عینی و مادی انقلاب اجتماعی هیچ انقلاب اجتماعی ممکن پذیر نیست.
بر این اعتبار در سطح جهانی انقلاب اجتماعی متکی بر عالی ترین مدراج انقلاب اقتصادی و فنی استوار است. زمانی که تغییرات و انقلاب اقتصادی و فنی بشر به عالی ترین مدارج خود نایل گردد به تبع آن زمینه‌های مادی و اقتصادی انقلاب عظیم اجتماعی در سطح جهانی فراهم می گردد.
این اندیشه از همین رو سببی بوده است که گفته شده است : انقلاب اجتماعی راه انداختنی و ساختنی نیست. به عبارت دیگر انقلاب جهانی در ارتباط مستقیم با اراده ما قرار ندارد.
از سوی دیگر انقلاب اجتماعی منجر به یک انقلاب سیاسی خواهد شد. مفهوم این انقلاب سیاسی عبارت است از محو حاکمیت انسان بر انسان و به این معنا محو دولت و عمومی کردن و بی قید و شرط سازی اداره سیاسی.
تا اینجا تعاریفی که ما از انقلاب اجتماعی داشتیم تعاریفی بوده است که در عصر نو از سوی جامعه کارگری ارائه شده است.
حسن این تعاریف در این است که اولاً تعاریفی از انقلاب اجتماعی و به تبع آن حرکت اجتماعی ارائه میشود که کارگری و به این معنا پرولتری است.
بر پایه تعاریف تاکنونی چنان که دیدیم گفته میشود کلیت مدنیت یعنی از بدو برده‌داری تا کنون – از تاریخ باستان تا کنون رابطه اجتماعی مسلط ظالمانه و منقسم به دو گروه اجتماعی بالا دست و پایین دست بوده است.
بر این پایه چنین نتیجه گرفته میشود از آنجائیکه که آغاز برده‌داری و دیگر مراحل اجتماعی پس از آن تاکنون در تناسب با سطحی از تکامل اقتصادی بوده است در نتیجه یک انقلاب عظیم اقتصادی و فنی پایه‌های یک انقلاب عظیم اجتماعی یعنی شالوده های مادی و عینی پایان بخشی رابطه‌های اجتماعی متضاد و منقسم ریخته می شوند.
در این تعریف کارگری و پرولتری از انقلاب اجتماعی ما به یک رادیکالیته عظیمی مواجه هستیم.
در این نگرش کلیت رابطه‌های اجتماعی ظالمانه صرف نظر از مراحل تکاملی آن مد نظر و مورد تهاجم قرار می گیرد. و از طرفی دیگر رفع این مناسبات اجتماعی ظالمانه کنونی منوط به درجات عالی انقلاب فنی و اقتصادی می‌گیرد و سرانجام محو دولت و حاکمیت انسان بر انسان است که محو آن پیش‌بینی می گردد.
در خصوص این نگرش از انقلاب اقتصادی، اجتماعی و سیاسی – نگرش پرولتری – دقیق اگر شویم متو,جه خواهیم شد که کلیه مراحل تاریخ اجتماعی انسان به سه گروه تقسیم می‌شوند
1- دوران اشتراکی اولیه
2- دوران بی‌عدالتی مدنی و میانی
3- دوران اشتراکی نهایی
شکل حرکت تاریخی در این نگرش تاریخی دایره ایی نیست بل که مارپیچی است اما حرکت دوار را در خود نهفته دارد با این تفاوت که نقطه نهایی همان نقطه نخست در یک حرکت دوار نیست بل که مانند حرکت مارپیچی در فراز نفطه آغازین واقع میشود.
به عبارت دیگر دوران اشتراکی نهایی همان دوران اشتراکی اولیه انسانی نیست. بل که گرچه از نظر کیفی یکسان اما بر خلاف دوران اشتراکی اولیه متکی بر عالی ترین مدارج تکامل فنی و اقتصادی است.
برای روشن‌تر شدن بیشتر این حرکت مارپیچی عرض می کنم. شما برای ادراک بیشتر موضوع باید چنین تصور کنید که چنانچه در دوران اشتراکی اولیه تا مرحله برده‌داری و آغاز مدنیت و
اِسکان یافتگی از مولفه های این دوران اشتراکی، کثرت و پراکندگی جامعه های بشری با بر خورداری از سطوح نازل دستاوردی های فنی و کار بوده است در دوران اشتراکی نهایی با به هم پیو.ستن و در هم آمیختن ارگانیک همه جامعه ها در روند تکاملی خود در یک جامعه واحد جهانی تنها یک جامعه در سطح جهانی از موجودیت برخوردار بوده که خارج از آن هیچ جامعه دیگری وجود ندارد.
یعنی به عبارت دیگر در نتیجه تکامل اجتماعی و انقلاب اجتماعی عظیم انسانی چنان جامعه ایی در سطح جهانی پدیدار خواهد شد که چون واحد و جهانی است لذا نه مبادله و پولی، بازاری و.. خواهد بود و چون مالکیت بر سرمایه های اجتماعی اشتراکی است در آن خبری از استثمار انسان از انسان هم نخواهد بود.
ادامه در قسمت دوم....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر